Nehyolunan Câhiliyet

Nehyolunan Câhiliyet Da'vâsi  (38)

30-.......Câbir (Ra) şöyle diyordu: Biz Peygamber'in beraberin­de gazveye (Mureysî seferine) çıkmıştık. Muhacirlerden birtakım in­sanlar da toplanmış, Peygamber'in beraberinde sefer etmişti. Hattâ Muhacirler (Ensâr'dan) çok oldular. Muhacirlerden şakacı bir kimse vardı. Bu zât Ensâr'dan birisinin kıçına (şaka olarak) vurmuştu. En-sârî bundan aşırı derecede öfkelendi. Nihayet (kavga başladı) iki ta­raf da kendi kabilelerini imdada çağırdılar. Ensâr'dan olan kimse:

—  Ey Medîneliler, imdadıma koşunuz! diye feryâd etti. Muhacir şakacı da:

—  Ey Muhacirler, imdadıma geliniz! diye bağırdı. Bu sesler üzerine Peygamber (Sav) çıktı ve:

—  "Câhiliyet ahâlîsinin çığlığı ile bağırmak ne oluyor?" buyurdu. Sonra da:

—  "Onların işi nedir (neden câhiliyet âdetiyle çağırışıyorlar)?" diye sordu.

Bir Muhâcir'in Ensâr'dan birisine şaka ile vurduğu kendisine ha­ber verildi.

Râvî dedi ki: Bunun üzerine Peygamber:'

—  "O Câhiliyet çığlığını bırakınız! Soyunu çağırmak (onunla hakk kazanmak) kötü bir şeydir" buyurdu.

(Münafıkların başı olan) Abdullah ibn Ubeyy ibn Selûl de:

— Şunlar bizim Medine halkı üzerine Muhâcirler'i ayaklandır­mak mı istiyorlar? Yemîn olsun eğer biz Medine'ye dönüp varırsak, Medîne'nin en azîz olanı (gûyâ kendisi), onlardan en zelîl olanı (gûyâ Peygamber'i) elbette ve muhakkak Medine'den çıkaracaktır, dedi.

Bunun üzerine Umer, İbn Übeyy için:

—  Ey Allah'ın Elçisi! Şu habîsi öldürmez miyiz? dedi. Peygamber:

— "İnsanlar 'Muhammed kendi sahâbîlerini öldürtür oldu'di­ye dedikodu etmesin!" buyurdu [39].

 Kaynak
[38] Câhiliyet da'vâsı, Câhiliyet çağrısı demektir ki, Arab'ın kendi kabîlesinden im-dâd İçin: Ey Fulân oğulları, yetişiniz! diye bağırmasıdır. Bu çığlığı işiten kabîle halkı toplanarak yardım isteyene zâlim olsa bile yardım ederlerdi. İslâm böyle zorbalıkla, kavim-kabîle kuvvetiyle hakk alma da'vâsını kaldırıp, medenî bir adalet nizâmı ortaya koymuştur.

[39] Hadîsin başlığa uygunluğu "Bu Câhiliyet da'vâsı ne oluyor?" sözündedir.

Hadîste bildirilen Abdullah ibn Ubeyy'in o kötü sözü Kur'ân'da da nakle­dilmiştir: "Onlar 'Eğer Medine'ye dönersek, and olsun en şerefli ve kuvvetli olan, oradan en hakir olanı muhakkak çıkaracaktır' diyorlardı. Hâlbuki şeref, kuvvet ve galibiyet Allah'ındır, Peygamberinindir, müzminlerindir. Fakat mü­nafıklar (bunu) bilmezler" (el-Munâfıkûn: 8).