Duanın Edebi

 
DUA EDEBÎ
— Duanın kendine göre edepleri vardır. Onların bazısı rükün, ba­zısı şart olup bir kısmı emir ve yasak cinsi şeylerdir. Onları karışık ola­rak şöyle sıralatabiliriz :
Yenilen, içilen, giyilen şeylerde kesin olarak haram şeylerden ka­çınmak..
Allah için ihlâs sahibi olmak, yararlı amel sunmak, sıkıntılı durum­larda işlenen yararlı amelleri anlatmak..
Daima abdestli ve temiz olmak; kıbleye dönmek; namaz kılmak.
 METİN - TERCÜME - ŞERH                              513
Dizüstü oturmak.
Duadan önce, Yüce Allah'a hamd etmek, övmek; duanın evvelinde ve sonunda Resulüllah efendimize salâvat okumak.
Duanın başında ve sonunda elleri açıp omuz hizasına kadar kaldır­mak..
Tevbekâr, huşu içinde, huzurlu sakin bir şekilde bulunmak..
Duâ esnasında gözlerini göğe dikmemek..
Yüce Allah'tan bir şey istenirken, Yüce Allah'ın güzel isimleri, üs­tün sıfatları vesile edilmelli.                              
Kafiyeli sözler etmekten, zorlama şeyler yapmaktan, nağmeli duâ etmekten sakınmak gerek.
Yüce Allah'a arz ettiği dileğinde; herkes peygamberleri, salih kul­ları aracı kılmalı..
Ses yükseltilmemeli; günahlar Yüce Hakkın huzurunda itiraf edilip af mağfiret dilenmeli..
Edilecek dualar, Resulüllah efendimizin daima okuduğu, eserlere ge­çen dualar arasından seçilmeli. onlar arasından, toplu mana ifade eden­leri tercih edilmeli..
Duaya kendi nefsinden başlamak, ana babasına, mümin kardeşleri­ne dahi duâ etmeli. Sadece, kendisine duâ edip kalmamalıdır. Bilhassa, duâ işinde imam ise, yani : Cemaata duâ ettiriyorsa, sırf kendisine duâ etmeye...
Duanın makbul olacağına inanarak, azimle duâ edile; zevkle is­tekle duâ edile..
Uygunsuz şeyler varsa, kalbden çıkarılmak.. Kalb huzuru bulmalı, duâ için ciddi, gayretli olmak..
Duâ ile istenen şeyler, büyük şeylerden,olmalı..
Duâ tekrar tekrar arz edilmelı; bu tekrar da en azından üç kere olmalı..
îstenen şey üzerinde ısrarla durmalı..
Akraba ziyaretinden kesilmek, günah bir şey için duâ edilmemeli..
Yapılmayan, bırakılan bir şey için duâ edilmeye..


kaynak
Miftah'ül - Kulûb — (Cezerî, Hısn-ı Hasıyn, adlı eserinden)