Hz. Aişe ve Ensardan Bazı Kimselerin Melekleri Görmeleri
- Allah Rasûlü bir kişinin sesini işitti. Şiddetli bir sıçrayışla sıçrayıp onun yanına çıktı. Ben de merak ettim, onun peşini takib ettim. baktım ki. Dihyetü’l-Kelbî atının yelesine yapışmış, başına bir sarık sarmış ve ucunu arkasına sarkıtmıştı. Hz. Peygamber hücreme geldiğinde Sen şiddetli bir şekilde sıçradın, sonra çıktın. Ben de seni takib ettim. Baktım ki
“Dihyetü’l-Kelbî oradadır” dedim. Hz. Peygamber
“Sen onu gördün mü?” diye sordu.
“Evet gördüm” dedim. Hz. Peygamber
“İşte o Cebrail’dir. Bana Benî Kureyza’ya çıkmamı emretti” dedi.[1]
- Hz. Peygamber çıktı, kendisiyle Benî Kureyza arasında bulunan bazı meclislerin arasından geçerken
“Benden önce, kimse buradan geçti mi?” diye sordu. Onlar da
“Daha önce bizim yanımızdan alaca bir katırın sırtında Dihyetü’l-Kelbî geçti. Altında ipekli bir kadife vardı” dediler. Hz. Peygamber
“O Dihye değil, Cebrail’dir. Beri Kureyza’nın yanına gönderildi ki, kalelerini sarssın, kalblerine korku atsın” dedi.[2]
--------------------------------------------------------------------------------
[1] Ebu Nuaym, Delâil s. 182 (Hz. Aişe’den); İbn Sa’d, IV/250.
[2] Ebu Nuaym, s. 182 (Said b. Müseyyeb’den).
Muhammed Yusuf Kandehlevi, Hayatu’s-Sahabe, Akçağ Yayınları: 4/303.
0 Yorumlar