Çoçuk terbiyesi esaslarından biri de, çocukların kötü arkadaş edinmelerine engel olmak, iyi ahlàklılarla arkadaş
olmasını tenbih etmek, onlarla oynamalarını sağlamaktır.
Çocuklar bir çok kötü itiyàdları akranlarından kaparlar. Uslu bir çocuk, yaramaz mizaçlı bir çocuğun yanına
gelince sessizliğinden eser kalmaz.
Onun için anne ve baba, çocuklarının iyi arkadaş kazanmalarına son derece ehemmiyet vermelidirler. Bir kimsenin
seçeceği arkadaşlar, kendi karekterini ve düşüncelerini aksettiren birer aynadır.Bu sebeple bir kimsenin ahlàkı
konuştuğu arkadaşlarından anlaşılır.
Hz. Ali (r.a.) diyor ki: "İnsanların mahiyetleri düşüp kalktığı kimselerden belli olur."
Çocuklar ne kadar itina ile terbiye edilmiş olsa da, kötü muhit veya kötü arkadaş onu bozabilir.
"Sahibi farkında olmadan huy huydan çalar" sözü bir hakikattır.
Arkadaşların da ruh üzerinde tesiri büyüktür.
ARKADAŞSIZLIĞIN ZARARLIĞI
Arkadaş'dan yoksun olarak büyüyen çocuklar kendilerini hep büyüklerle ölçerler. Bu ölçmelerde hep zararlı
çıkarlar. Kendilerini önemsiz bulurlar. Hayatları boyunca bu önemsizlik duygusunun belirtilerini duyabilirler. Burada
önemli olan şey, çocuğu arkadaşsız bırakmak değil, iyi arkadaş edinmeğe teşvik etmektir.
Başka çocuklarla arkadaş olmasına engel olunan çocuk, büyüklerin yanında kendisini yalnız hisseder.
Düşüncelerinin ,duygularının onlarınkilerle bağdaşmadığını görür.
Yaş ilerledikçe insan, gerek hayattaki ihtiyaçlarına, gerekse ruhunun duyduğu ihtiyaçlara göre yeni yeni arkadaşlar
arar.Bu arada eski arkadaşları gözünde daha büyük bir değer kazanır. Arkadaş insana akrabadan daha yakındır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder