ÖLÜLERE SÖVMENİN NEHYİNE DAİR HADİSLER, Körler Hakkında Hadisler

ÖLÜLERE SÖVMENİN NEHYİNE DAİR HADİSLER

66-Hadis[1]: Ahmed b. Hanbel, Muğire b. Şu'be'den, Rasulullah (s.a.v.)'ın şöyle buyurduğunu rivayet eder:

"Ölülere sövmeyiniz. -Zira bundan- diriler -ölünün yakınları- eziyet görür.

67-Sebep[2]: İbn Sa'd, Ahmed b. Hanbel ve Hakim, (bu hadisin sağlam olduğunu söyler) İbn Abbas'ın şöyle dediğini rivayet ederler. Bir adam Abbas'ın .babasını zikretti ve ona küfretti. Ona (İbn Abbas'a) dedi ki: 

"Haşim'in oğlu, Abdulmuttalib'i, Benî Sehm Kabilesi'nin kahinesi Gaytala ile beraber gördüm. Allah onlann ikisini cehennemde bir araya getirmişti." 

Bunun üzerine Abbas ona bir tokat attı. O arada insanlar toplandı ve dediler ki:

"Allah'a yemin olsun ki Abbas'ın onu tokatladığı gibi biz de Abbas'ı tokatlayacağız." Durum Rasulullah (s.a.v.)'a ulaşınca, Rasulullah bir hutbe irad etti ve buyurdu ki:

"Allah indinde insanların en şereflisi kimdir?"  

Dediler ki: 

"Sen'sin." O da buyurdu ki: 

"Abbas bendendir ye ben de ondanım. Öyleyse ölülerimize sövmeyiniz ki, onunla dirilere azab verirsiniz.

68-İbn Sa'd ve Hakim (hadisin sağlam olduğunu söyler), Ümm-ü Seleme'nin şöyle dediğini rivayet ederler: 

"Ebu Cehil'in oğlu İkrime, Hz. Peygamber'e şikayette bulunarak dedi ki: 

"Medine'ye geldiğimde, bakınız şu Allah düşmanının oğludur dediler." 

Bunun üzerine Rasuîullah bir hutbe irad ederek buyurdu ki:

"Asıl olan insandır. Cahiliyye döneminin en iyileri, îslamî dönemin en hayırlılarıdır. -Öyleyse- bir müslümana bir kafirden dolayı eziyet etmeyiniz."

îbn Sa'd'ın lafzı da şöyledir: Rasulullah (s.a.v.) buyurdu ki: 

"Bu insanlara ne oluyor ki ölülere sövmekle, dirilere eziyet ediyorlar. Dikkat ediniz! Ölülere sövmekle dirilere eziyet etmeyiniz."

69-İbn Asakir, Tarih'inde Nakd b. Şurayt'ın şöyle dediğini rivayet eder: Rasulullah (s.a.v.), Ebu Uhıyha'nın kabrine uğradı. Ebubekr dedi ki: 

"Burası fasik olan Ebu Uhıyha'nın kabridir." Halid b. Sa'd da dedi ki: 

"Allah'a yemin olsun ki, o (baban) Ebu Kuhafe gibi yüceler yücesindedir." Bunun üzerine Nebî (s.a.v.) şöyle buyurdu:

"Ölülere sövmeyiniz ki, bu vesileyle dinleri gazablanmış olurlar."

70-el-Harâitî, Mesaviu'l-Ahlâk isimli eserinde Muhammed b. Ali'den şöyle rivayet eder: "Nebî (s.a.v.), Bedir'de öldürülen müşriklere sövmeyi men etti ve dedi ki: 

"Sizin söyledikleriniz onlara ulaşmaz. Ama siz dirilere eziyet etmiş olursunuz. Dikkat edin, kötü söz (ağız çirkinliği) levmedilmiştir (ayıplanmıştır).

71-Hadis[3]: Buharı, Enes b. Malik'in şöyle dediğini rivayet eder:

"Rasulullah (s.a.v.)'ın şöyle buyurduğunu işittim:

"Yüce Allah, 'kulumu iki sevgilisiyle belalandırıp (göz nurlanndan mahrum edip) da kulum sabrederse, iki sevgilisi yerine ona cenneti veririm' buyurdu."

72-Sebep[4]: İbn Sa'd ve Beyhakî (Şuab'ında) Ebu Zılal tarikiyle, Enes'ten şöyle rivayet ederler: Cebrail, Rasulullah (s.a.v.)'a geldi. Rasulullah (s.a.v.)'in yanında da İbn Ümm-i Mektum vardı. 

Cebrail ona,  

 "ne zaman gözlerini kaybettin" diye sordu. O da, "çocukken" diye cevap verdi. Bunun üzerine Cebrail, şöyle dedi:

"Allah Teala buyurdu ki: 

"Kulumun gözlerini alırsam, onun cennetten başka bir karşılığı yoktur."

73-Beyhakî, Hilal b. Süveyd'in şöyle dediğini rivayet eder: O da Enes'ten şöyle işittiğini söyler: Bize Ümm-i Mektum geldi ve selam verdi. 

(O arada Rasulullah (s.a.v.)) buyurdu ki: 

"Cebrail'in bana ne, söylediğini size haber vereyim mi? Allah Teala buyuruyor ki: "İki gözünü aldığım kimseye karşılık olarak cenneti vermem, üzerime bir haktır."

74- Beyhakî,  Enes'in  şöyle  dediğini rivayet ediyor: "Rasulullah (s.a.v.) buyurdu ki: "Cebrail, bana Alemler'in Rabbi'nden

şu haberi ulaştırdı: 

Allah Teala buyuruyor ki: 

"İki gözünü aldığım Kimseye vereceğim mükafat, cennetimde ebedî kalması ve Vech-ı pâk"imi seyretmesidir."[5]

---

[1] Hadisin lafzı Tirmizî'ye aittir, 3/238,

Ahmed, Müsned, 4/252,

[2] Birinci hadisin lafzı, îbn Sa'd'ın Tabakatı'na aittir; 4/15,

Hakim, Müstedrek, 3/309,

Hakim, Müstedrek, 3/329,

Ahmed, Müsned, î/300.

İkinci sebep: Bu hadisi İbn Sa'd, Tabakati'nda rivayet etmiştir, 4/16,

Hakim, Müstedrek, 3/243.

[3] Buhari, Kitabu't-Tıb, 7/151, Tirmizî, Ebvabu'z-Zühd, 4/28, Ahmed, Müsned, 3/144, Darimî, Kitabu'r-Rekaik, 2/231.

[4] Hadisin senedinde, Ebu Zılal adıyla geçen Hilal b. Ebi Malik'tir. Bunu İbn Sa'd, zayıf saymıştır, 4/151, İbn Hacer, Takribu't-Tehzib, 2/325.

[5] Celalü'd-Din Es-Suyûtî, Esbâbu Vurudi’l-Hadis Hadisler ve Sebepleri, İhtar Yayıncılık: 114-117.